کریم پرویزی
زبان تو کارایی ندارد، پدر ومادر تو خیلی عقب مانده هستند و مغز آنان خنثی شده، لذا نتوانسته و نخواسته‌اند که زبان شیرین و امروزی را به تو بیاموزند تا بتوانی به زبان شیرین فارسی سخن بگویی، برای همین انسان کاملی نیستی و از فرزندان درجه سوم و چهارم به حساب آمده که باید بر روی تو کار انجام شود و کم کم به انسان نزدیک شوی.
این پیام روشن و آشکار برنامه رژیم کونیالیستی فاشیستی تهران تحت نام آموزش کودکان به زبان فارسی است که در صدد کشتار فرهنگ و زبان است، براساس این برنامه، کودکان ملت‌های غیر فارس که به سان انسان ناقص و عقب مانده به آنها نگریسته می‌شود، قبل از سال نو تحصیلی، امتحان زبان فارسی بر روی آنها انجام می‌شود و اگر فارسی آنان شیرین نبود، آن‌وقت به پیش دبستانی منتقل می‌شوند تا تلخی زبان مادری را از آنها دور کنند و شیرینی و عسل فارسی را به آنها بچشانند.
مدرسه از زمان یونان قدیم، از زمان مدارس سقراط تا کنون، محلی برای آموزش علم و دانش بود تا انسان‌ها را آموزش دهند، سیستم پرورش در جهان آزاد که انسان در آن ارزش دارد، برای پیشرفت انسان‌ها و پرورش نسل آینده است تا زندگی در جامعه، متحجر نباشد و پیشرفت کند.
اما در سیستم کولونیالیستی ولایت فقیه که در فکریت افراطی آن ادامه دهنده فکریت رضاخان میرپنجه است، مدرسه مانند قصاب‌خانه نگریسته می‌شود.
این سیستم فاشیست، آغاز سال نو تحصیلی را به آغاز فصل زندان و شکنجه و کشتار مبدل می‌کند.
کودکی که چندین سال در خانواده‌ای با زبان کوردی یا عربی یا بلوچی یا ترکی آذری و یا ترکمنی پرورده شده است و گوش و زبان وی با این زبان خو گرفته و پرورش یافته است، به محلی منتقل می‌شود که غیرمنتظره به وی گفته می‌شود که زبان تو باید قطع گشته و صدایی گوش خراش در گوشش زمزمه می‌شود.
مهرماه و اوایل پاییز که سرآغاز سال نو تحصیلی در ایران است، باید برای کودکان شیرین‌تر فصل و بهترین روز باشد، تا با نهایت خوشحالی و آرزو به سمت مدارس بروند زیرا مدرسه محلی دور از خانواده است و از ناز و محبت آن دور می‌شوند و مدرسه باید مهر و محبت خانواده را برای آنان جبران کند، تا بهتر درس‌ها را فرا بگیرند، اما در ایران تحت فکریت فاشیست، مدرسه به سان زندان است و بدتر از آن که به کلی درصدد تبدیل آن به قصاب‌خانه هستند.
این یک کشتار دسته جمعی فرهنگی است که نه تنها زبان و هویت را از بین می‌برد، بلکه با این شیوه رفتار، می‌خواهد فرزندان ملت‌های تحت ستم را بیزار کرده و از لحاظ سطح تحصیلی نسل آینده آن نیز عقب مانده بمانند و در حقیقت سیستم آموزش در ایران به نژاد پرستی محض و وحشیانه مبدل گشته است.
