گلاره تابان
شورش‌ها و تظاهرات دی‌ماه که در آن مردم در شعارهای‌شان رأس حاکمیت و کل نظام اسلامی را نشانه رفتند با تظاهرات سال ۸۸ کاملا متفاوت بود در آن زمان بیشتر ناراضیان طرفداران موسوی بودند و به دنبال رأی خود و در اعتراض به تقلب در انتخابات به خیابآن‌ها ریختند اما در دی ماه داستان تغییر کرد، این بار مردم در اعتراض به فساد حکومتی، گرانی، نبود آزادی و دمکراسی به خیابآن‌ها ریختند و در شعارهای‌شان کلیت نظام جمهوری اسلامی را هدف قرار دادند و خواهان تغییر و سرنگونی آن شدند.
اعتراضات سال ۸۸ تنها مختص به چند شهر بود، اما در دی‌ماه ٩٦ اعتراضات همه شهرهای ایران را درنوردید. این اعتراضات در طول چهل سال حکمرانی به اجبار جمهوری اسلامی بی‌سابقه بود و حاکمان جمهوری اسلامی کاملا بر ان آگاه بودند. این شورش‌ها زنگ خطری بود برای سران جمهوری اسلامی و آن‌ها این زنگ خطر را به خوبی شنیده و لمس کرده‌اند با لغو برجام از سوی ترامپ شرایط زندگی برای مردم سخت‌تر شده است روز به روز شاهد بالا رفتن قیمت ارز و تورم و افزایش قیمت در کالاهای اساسی و غیره هستیم. گرانی و گرسنگی بیداد می‌کند، فساد و اختلاس چون تارهای عنکبوت تمام ایران را در بر گرفته است، آمار خودکشی به علت گرانی و فقر بالا رفته است تا جایی که خبر خودکشی و خودسوزی برای مردم به یک خبر عادی تبدیل شده است. لغو برجام بحران را عمیق‌تر کرده است و سران جمهوری اسلامی خوب می‌دانند که اعتراضات به پایان نرسیده است و تنها سرکوب شده و این احتمال وجود دارد که مردم هر لحظه مثل انباری باروت منفجر شوند و در صورت انفجار این آن‌ها هستند که بیشترین آسیب را خواهند دید. از این رو ملاها، برای عبور از این پیچ به قول خودشان خطرناک با مردم مقابله خواهند کرد و به سادگی تسلیم خواست‌های مردم نخواهند شد و از هر آنچه در بساط دارند برای عبور از بحران پیش رو استفاده خواهند کرد.
بدون شک سرکوب و ارعاب، وحشت و ترساندن مردم یکی از این تاکتیک‌هاست. آن‌ها بر این باورند با پایان یافتن ریاست جمهوری ترامپ، بحران نیز به پایان می‌رسد و آن‌ها آن موقع از ان پیچ عبور کرده‌اند اما آیت‌الله‌ها تنها به سرکوب و ارعاب قناعت نمی‌کنند و از هر سیاست و راهکاری برای پشت سر گذاشتن بحران استتفاده می‌کنند از سیاست‌های کثیف گرفته تا جنایت. یکی از این تاکتیک‌ها جنگ است چون بر این باورند درگیر کردن کشور به یک جنگ دیگر آن‌ها را از سرنگونی نجات خواهد داد چون بر این باورند جنگ افکار عمومی را از هدف اصلی خود منحرف و آن‌ها درگیر جنگ می‌کند و برای شروع جنگی دیگر کوردستان را انتخاب کرده‌اند. رویکرد آن‌ها به کوردستان رویکردی استعمارگرانه است و از آن زمان که خمینی جنگ علیه ملت کورد را جنگ علیه کفار قلمداد کرده بود این ذهنیت تا به امروز در افکار آن‌ها باقی مانده است، در صورت حمله سپاه به کوردستان و شروع جنگ آن‌ها با تحریک افکار عمومی از این جهت که ملت کورد تجزیه طلب است مردم را درگیر جنگ خواهند کرد. حمله به مقر حزب دمکرات در روز هفده‌ام شهریور و اعدام رامین حسین پناهی، لقمان و زانیار مرادی در همان روز در راستای همین سیاست شوم و کثیف بوده است. احزاب کورد همواره خود را بخشی جدایی‌ناپذیر از جغرافیای ایران معرفی کرده‌اند و بارها اعلام کرده‌اند که به دنبال حق و حقوق ملت کورد در چارچوپ ایران هستند اما مقامات جمهوری اسلامی طی چند روز اخیر بارها گفته‌اند که آن‌ها در خصوص تمامیت ارضی ایران با کسی مماشات نمی‌کنند، هر چند کردار جمهوری اسلامی در ماه‌های اخیر عکس این را نشان داده است و خود آن‌ها سبب تجزیه ایران شده‌اند و تجزیه کاسپین گواهی بر این گفته است .
حمله موشکی به مقر حزب دمکرات از نظر استراتژیک برای آن‌ها نتیجه عکس داد و به دنبال آن با واکنش داخلی و بین‌المللی روبه‌رو شدند و طبعات این حماقت را در آینده بیشتر حس خواهند کرد. سران جمهوری اسلامی اعدام سه زندانی و حمله به مقر حزب دمکرات را، سیلی به ملت کو تلقی کرده بودند اما تنها بعد از چهار روز یعنی در بیست‌ویکم شهریور و با اعتصابی که به فراخوان احزاب کوردستانی به وقوع پیوست، مردم جواب سیلی آن‌ها را با مشتی آهنین دادند جمهوری اسلامی با این حمله، اعدام و دستگیری‌های اخیر از یک سو انتظار داشت که مردم به نشانه اعتراض به خیابان‌ها سرازیر شوند و به دنبال آن، آن‌ها را سرکوب کند تا هم ملت کورد را سرکوب و از طرفی دیگر به مردم دیگر ایران نشان دهد که عاقبت هر گونه شورش سرکوب خواهد بود و فضایی از ترس و وحشت در کشور ایجاد کند اما هدف اصلی آن‌ها تحریک مردم برای آماده کردن آن‌ها برای جنگ بود.
سپاه در همین رابطه اعلام کرد که حمله و لشکر کشی به کوردستان در راستای حفاظت از تمامیت ارضی ایران صورت میگیرد و با این سیاست سعی در تحریک مردم برای آماده کردن آن‌ها برای جنگ و از سوی دیگر مشروعیت بخشیدن به جنایات خود در کوردستان هستند. دامن زدن به جنگ و خونریزی و حمله نظامی به کوردستان تنها برای انحراف افکار عمومی از هدف اصلی که سرنگونی این حکومت و رسیدن به آزادی و دمکراسی است، نشأت میگیرد.
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد.
