کریم پرویزی
زمانیکە کە خطری گریبانگیر هر فرد یا سیستمی می‌شود، نوع برخورد با خطرات و تهدیدها نمی‌تواند از ساختار درونی آن فرد یا سیستم به دور باشد. بدین معنا کە نمی‌شود معضل مادی یا بیماری ای کە هزینە مادی زیادی دربر دارد، گریبان یک مدرس دانشگاهی را بگیرد و واکنش آن مدرس این باشد کە بە بانکی هجوم ببرد و بە آن دستبرد بزند. همچنانكه نمی‌شود راهزنی به مشكل مالی بربخورد و انتظار داشتە باشی کە این دزد خود با پای خودش بە ادارە کار برود و درخواست کار کند تا هزینە درمان خود را پرداخت کند!
یک سیستم استعمارگری نیز برعکس یک سیستم مردمی در زمان‌های بحرانی موضع می‌گیرد و موضع هر کدام از سیستم و ساختار درونی آنها سرچشمە می‌گیرد.
زمانێکە یک سیستم مردمی با بحران و مشکل روبرو می‌شود، از مجاری قانونی سعی در حل آنها دارد و اگر راەحلی پیدا نشد، بە رای مردم پناه می‌برد تا در انتخاباتی دیگر افراد و برنامەای دیگر را انتخاب کنند.
در سیستم استعمارگرای مانند رژیم اسلامی ایران کە همیشە بە شیوەای مستعمرانە بە اطراف خود می‌نگرد و خود را مانند استعارگری دیگر نظارە می‌کند، ازسویی سعی بر آن دارد کە دوبارە اربابی دیگر پیدا کند و نوکر وی شود و تصور می‌کند کە همە جهان بر اساس مستعمره بودن یا صاحب مستعمرەبودن می‌چرخد و اگر ارباب و استعمارگری مانند بریتانیا را از دست دادە، باید دنبال چین برود تا ولی فقیه نوکری پرچم سرخ کومونیزم چینی را بکند.
در همان واکنش دو قطبی نیز زمانیکە آمریکا و اسرائیل بە طور پیوسته نیروهای سپاه پاسداران را در منطقه می‌کشند و بمباران می‌کنند و حتی در داخل تهران نیروگاه‌های پارچین و نطنز آن را هدف قرار می‌دهند؛ حال این سیستم استعماری در خود تجدیدنظری نیز نمی‌کند و بگوید من توان مقابلە با اسرائیل را ندارم، بلکە چون اساس تفکر آن بر روی ژست‌های قلدرمابانە قرار گرفتە است، برای جبران این تحقیرهای نظامی باید کاری انجام دهد و نمی‌تواند مستقیما با آمریکا یا اسرئیل وارد جنگ شود.
در این حالت برای جبران تحقیرها و خدشەدارشدن آبرویی کە ندارد بە کسانی ضعیف و کم توان حملە می‌کند و در صدد است شکست درونی خود را با مشت‌های گرەکردە در میان ضعفا و زیردستان جبران کند یا از آنهایی انتقام بگیرد کە سالیانی متمادی است از آنهاد داغی بر دل دارد.
روز ١٣ مردادماه چند روز بعد از همە انفجار و ویرانی‌هایی کە در مراکز و پادگان‌های سپاه تروریست پاسداران در چند جای ایران روی داد، سپاه پاسداران با موشک و توپ و کاتیوشا دوبارە کوه‌های کوردستان را مورد غضب و خشم خود قرار داد و خسارتی بسیار بە محیط زیست و محصولات مردم منطقه رساند.
یک سیستم استعمارگری مانند حاکمیت مستقر در تهران، از خشم درونی خود و برای پردەپوش گذاشتن شکست‌های خود و لاپوشانی ترس و دلهرە بیش از حد از سرنگونی سیستم خود، با چند موشک و توپ کوردستان را مورد هدف قرار می‌دهد؛ اما تنها و تنها اثبات می‌كند کە این سیستم ویران و پوکیدە دیگر هیچ فرصتی برای بقا ندارد و هیاهوی و فریادهای آن برای این است کە در انزوا قرار گرفتە است و می‌خواهد با پژواک فریادهای خویش بر وحشتش غلبه كند!
