"محسن رنانی" اقتصاددان و تحلیلگر مسائل اقتصادی عنوان کرد که یک کارگر برای داشتن مسکن باید به مدت ١٣٧ سال قسط پرداخت نماید، این در حالی است که قبل از انقلاب یک کارگر با پرداخت اقساط ٢٤ ماهه می‌توانست صاحب مسکن گردد.
نامبرده افزود که در سال ١٣٥٨ یک کارگر با پس‌انداز دستمزد ١٣ ماه خویش می‌توانست خودروی پیکان را خریداری کند اما اکنون یک کارگر با پس‌انداز ٤٦ ماه دستمزد خویش قادر به خرید یک دستگاه پراید خواهد بود.
سفره هر خانوار کارگر ایرانی به حدود یک چهارم اوایل انقلاب رسیده است.
در مدت ٤٠ سال از زمامداری رژیم اسلامی ایران، دستمزد هر کارگر حدود ٩٠٠ برابر شده، در حالیکه قیمت بنزین، نان و خودرو ٣ هزار برابر شده و قیمت مسکن ٦ هزار برابر و قیمت سکه ١٠ هزار برابر شده است.
این آمار و ارقام مختص به کارگران رسمی بوده و وضعیت بیش از ٥ میلیون کارگر با شغل‌های غیر رسمی بسیار وخیم‌تر از این می‌باشد.
حقوق پایه کارگران رسمی طبق مصوبه مجلس رژیم ایران در سال ١٣٩٩، یک میلیون و ٨٣٥ هزار تومان تعیین شده که با اضافه حقوق و مزایا به ٢ میلیون و ١٥٨ هزار تومان خواهد رسید.
مجلس رژیم ایران در حالی این پایه حقوق را برای کارگران در نظر گرفته که سقف خط فقر در ایران حدود ٧ میلیون تومان می‌باشد.
