کنگره ملیت‌های ایران فدرال به مناسبت فرا رسیدن "٨ مارس" روز جهانی زن، بیانیه‌ای منتشر نمود.
متن بیانیه به شرح ذیل می‌باشد:
بيانيه کنگرۀ ملیت‌هایِ ایرانِ فدرال، بمناستِ بزرگداشتِ روزِ جهانیِ زن
کنگرۀ ملیت‌هایِ ایرانِ فدرال، روزِ جهانیِ زن، درهیجدهم اسفند(هشتم مارس) را، به همۀ بانوان و بخصوص به شیرزنانِ مبارزِ، آزادی‌خواه و برابری‌طلب (در معنایِ ضدِ ھرگونه تبعیض)، در سراسرِ ایران، تبریک می‌گوید.
زنانِ ارتجاع‌ستیزِایران، در برابرِ رژیم ارتجاعی و ضدِ حقوقِ انسانی زنان، مبارزه‌ای بى‌امان را از همان زمانِ حجابِ اجباریِ رژیم ولایتِ فقیهِ شيعيسم خمینی(صفويسم)، آغاز کرده و بی‌وقفه، تاکنون ادامه دادند.
جا دارد به بھانه روز جھانى زن به تاریخچه مختصر آن در جھان و ايران اشاره‌اى گردد :
همانندِ پایه‌گذاریِ روزِ جهانیِ کارگر، در اولِ ماهِ میِ (۱۸۶۸) در شیکاگو، جهتِ تقلیلِ ساعتِ کار به هشت ساعت در روز، باز این زنانِ آمریکا در نیویوک بودند، که نخستین بار، در ۲۸ فوریهٔ سال ۱۹۰۹ به رهبریِ حزبِ سوسیالیست آمریکا، جهتِ یادبود و یادآوری اعتصابِ «اتحادیۀ جهانیِ زنانِ کارگرِ صنایعِ پوشاک» درسالِ ۱۹۰۸ مراسمی برگزار کردند. دو سالِ بعد، در ماهِ اوتِ ۱۹۱۰، در کنفرانسِ جهانیِ زنان، قبل ازجلسۀ عمومیِ سوسیالیست‌هایِ بین‌المللِ دوم در کپنهاگِ دانمارک، با الهام از سوسیالیست‌های آمریکایی، خانم لوییس زیتس سوسیالیستِ آلمانی، پیشنهاد تأسیسِ سالانۀ روزِ بین‌المللیِ زن را داد که در آن صد نمایندۀ زن، از هفده کشور شرکت داشتنند، همگی با این ایده، برای ترویجِ حقوقِ برابرِ زنان با مردان، ازجمله حق رأی برای زنان و داشتن پُست‌هایِ اجتماعی و سیاسی، موافقت کردند.
روزِ جهانیِ زن، درکشورهایِ مختلفِ: (آمریکا، کشورهای اروپا و روسیه) با اختلافاتی(در۲۸ فوریه، آخرین شنبۀ فوریه، ۱۹مارس برابر با ۲۹ اسفند) برگزار می‌شد تا در ۱۹۱۴ روزِ جهانیِ زنان، در ٨ مارس برگزار شد، احتمالاً به این دلیل که آن روز یکشنبه بود. در حالِ حاضر، در همه کشورها در ٨ مارس برگزار می‌شود. درسال ۱۹۱۴ برگزاریِ روزِ زن، در آلمان بحق رأی زنان، اختصاص یافت که البته زنانِ آلمانی تا سال ۱۹۱۸ این حق را بدست نیاوردند.
جالب اینکه در، ۱۹۱۷ تظاهراتی تحتِ عنوانِ روز بین‌المللی زن، در سَنت‌پترزبورگ، درآخرین پنجشنبۀ فوریۀ تقویم ژولیان (مصادف با ۸ مارس درگاه شماری میلادی کنونی) برپا شد که سرآغازِ انقلابِ فوریۀ (اکتبرتقویم ژولیان) روسیه بود.
در این روز، زنان در سَنت‌پترزبورگ برای « نان وصلح » در اعتصابات، شرکت کردند و خواستارِ پایان دادن به: جنگ جهانی اول، کمبود مواد غذایی روسیه و ادامۀ حکومتِ استبدادیِ مطلقۀ تزاری شدند.
لئون تروتسکی می‌نویسد: ۲۳ فوریه (۸ مارس میلادی) روزِ بین‌المللی زن بود و جلسات و اقدامات پیش‌بینی شده بود ولی ما تصورنمی‌کردیم که این روزِ زن، انقلاب به پا می‌کند. اقدامات انقلابی پیش‌بینی می‌شدند اما زمان آن‌ها مشخص نبود. برخلافِ دستورها، کارگرانِ نساجی در چندین کارخانه، کارشان را رها کرده و نمایندگانشان را برای حمایت از تظاهرات فرستادند… که منجر به اعتصاب توده‌ها شد…همه به خیابان‌ها ریختند.
پس از موفقیتِ انقلابِ اکتبر بلشویکی، الکساندرا کولونتای و ولادمیر لنین، این روز را در اتحادِ جماهیرِ شوروی، رسمی اعلام کردند. اما تا ۱۹۶۵ یک روزغیرتعطیل بود.
در ۸ می ۱۹۶۵ شورایِ عالیِ ریاستِ اتحادِ جماهیرِ شورویِ سابق، روزِ بین‌المللیِ زنان را، یک روزِ تعطیل در اتحادِ جماهیرِ شوروی اعلام کرد.
در کشورهایِ غربی، روزِ بین‌المللیِ زنان، اولین بار بعد از سالِ ۱۹۷۷رسمیت یافت. دراین تاریخ، مجمعِ عمومیِ سازمانِ مللِ متحد، از دولِ عضو دعوت کرد تا روزِ ۸ مارس را بعنوانِ روزِ سازمانِ مللِ متحد، برای حقوقِ زنان و صلحِ جهانی بنامند.
در طولِ جنگِ جهانیِ دوم بعضی از کشورهایِ غربی، به این روز، به سببِ مشارکتِ زنان در جنگ، و شکست فاشیسم و نازیسم هیتلری، تأکید کردند. خانم النور روزولت، مدیر ِاعلامیۀ جهانیِ حقوقِ بشر، بزرگداشتِ وحدتِ جهانیِ زنان را درستونِ « روزمن » درسال ۱۹۴۴ ستایش کرد.
برخلافِ نگاه تحقیرآمیزِ رھبران دينى ادیانِ مردسالار به زنان، فیلسوفِ خرافه‌ستیز دنیایِ اسلام، ابن رشدِ اندلسی، در قرنِ ششم هجری، باظهورِ سر آخوند: محمد غزالی، بدرستی انحطاطِ جوامعِ اسلامی را در رابطه با سقوط موقعیت زن پیش‌بینی نمود که اعتبارش را تاکنون حفظ کرده است! زیرا زنانِ تحقیرشده، دختران و پسران حقیر،به بار می‌آورند!
در کشف و يا برداشتن حجابِ اجباری زنان در زمانِ رضاشاهِ پهلوی، همانندِ کلاه پهلوی و فرنگی گذاشتن بر سر مردان ايران، هیچ حقوقی به زنان ایران (در آزادی و برابری بامردان) تعلق نگرفت. براى اولين بار در زمانِ حکومتِ یک ساله فرقۀ دمکراتِ آذربایجان(آذربایجان ملی حکومتی) زنان در ایران رأی دادند۔
در موافقت‌نامۀ پانزده ماده‌ایِ مظفر فیروز (معاون سیاسی قوام‌السطنه نخست وزیر) با جعفر پیشه‌وری "باش وزیر" که نخست وزیرِمنتخبِ ایالتِ آذربایجان بود و ھمزمان در اين موافقت‌نامه وکالتِ شهید "قاضی محمد" رئیس جمهور کوردستان را هم داشت (مادۀ سیزده)، پیشه‌وری بنا به (مادۀ نه) مبنى بر حق رأى زنان برای شرکت در انتخابات در دوره‌های بعدی، به دولتِ قوام و رژیم پهلوی چنین تحمیل کرد.
با افتتاحِ مجلسِ پانزدهم، لایحۀ قانونیِ انتخابات را که رویِ اصلِ آزادیِ و دمکراسی، یعنی تامینِ رأیِ عمومی و مخفیِ مستقیم، متناسب و متساوی، شاملِ نسوان: (بانوان)، هم باشد تنظیم و قبولِ آن را به قیدِ فوریت، خواستار شود". و می‌دانیم قبل ازآنکه مرکبِ این نوشته (۲۳ خرداد ۱۳۲۵) خشک شود، هر دو نهضت آذربایجان و کوردستان را، (در ٢١ و ۲۴ آذر ماه همان سال) به خاک و خون کشیدند و اعتماد و ھمبستگى ملی در ایران کثيرالملله با انجمن‌ھاى ايالتى و ولايتى حاصل ازانقلاب مشروطيت مردمان ایران عليه سیستم استبدادی قاجار را نابود ساختند.
اقدام محمد رضا شاه به رفراندم برای انقلابِ سفید، و اصلاحِ قانونِ انتخابات و احیاء قانون ایالتی و ولایتی، مخالفتِ روح الله خمینی و حادثۀ پانزده خرداد ۱۳۴۲ اتفاق افتاد، اما با وجود اين اتفاق، محمد رضاشاه هم حق رأی زنان و هم تصدیِ وزارت را برایِ آنان تأمین کرد. روی کارآمدنِ خمینی در بهمن ۱۳۵۷، جز به رسميت شناختن حق رأى حق رأی مساوی زنان!، رژیم ارتجاعیِ ولایتِ فقیه سعی کرده و می‌کند تا تمام حقوقِ انسانیِ زنان را به نصفِ مرد تقلیل دهد: حقِ ارث، حق شهادت، حق قضاوت، حق اولاد، دیه خون و... .
نشانه تمدن در یک جامعه، وجود و درجۀ آزادی و برابریِ انسانی زنان با مردان و رعایتِ حقوقِ کودکان است.
زنان بعنوان مادران، زبانِ مادری به کودکانِ خود می‌آموزند و آن‌ها را بزرگ می‌کنند. آینده و سعادت ملت ھر جامعه، در دست زنان( مادران) آن جامعه است.
روز جھانی زن مبارک باد.
کنگرۀ ملیت‌هایِ ایرانِ فدرال
