بیکەس موکریانی
وضعیت استثنایی اصطلاحی است که آگامبن آنرا تعریف کرده است و بە طور بسیار خلاصه می‌توان گفت وضعیت استثنایی شرایطی را خلق می‌کند که دولت‌ها زور را جایگزین قانون کنند بە طوری که مردم هیچ که اعتراض نمی‌‌‌کنند بلکه از آن نیز حمایت می‌کنند.
ما این اصطلاح را برای هشدار در برابر وضعیتی که جمهوری اسلامی در این انقلاب بە دنبال آن است و هنوز موفق به ایجاد آن نشده است با کمی تغییرات عاریه می‌گیریم.
اگر مروری به گذشته داشتە باشیم خواهیم دید که جمهوری اسلامی در زمان‌ها و شرایط گوناگون از وضعیت استثنایی برای بقای خود سود بسیار برده است، در اوایل پیروزی انقلاب مردمی ۵۷ در شرایطی که جریان‌های سیاسی برای دستیابی بە قدرت و مبارزه برای ایجاد زیرساخت‌های سیاسی و دمکراسی تلاش می‌‌کردند، حمله عراق به ایران شرایطی کاملا استثنایی برای ایران ایجاد کرد تا مخالفان و رقیبان خود را در داخل سرکوب کند و مردم از ترس وجود بعثی‌ها و از ترس رسیدن جنگ بە شهرهایشان چشمایشان را از هر جنایتی بستند، باید گفت که جمهوری اسلامی زیربنای خود را با کمک از شرایطی استثنایی پی‌ریزی کرد.
این رژیم در سال‌های ادامەی حیات خود نیز از این شرایط بسیار سود جستە است؛ در صورت نیاز خود شرایط استثنایی را ایجاد کرده است، در انقلاب مردمی سوریه در سال ۲۰۱۰ جمهوری اسلامی برای منحرف کردن انقلاب مردمی گروه‌های تندروی مذهبی را فربه کرد که منجر به جنگ داخلی شد و در نهایت با تولید داعش وضعیتی کاملا استثنایی را ایجاد کرد که دیگر تغییر رژیم بشار اسد نه تنها برای مردم و برای جامعه جهانی هیچ اهمیتی نداشت بلکه مهم تنها حذف داعش بود.
جمهوری اسلامی در دو ماه گذشته که انقلاب سراسری در ایران در جریان است، سعی کردە که دوبارە بە تاکتیک ایجاد وضعیت استثنایی متوسل شود، اولین اقدام این رژیم برای ایجاد این وضعیت حمله موشکی و پهبادی به احزاب کوردستانی بود، حمله گسترده رژیم به حزب دمکرات و کوملە و پاک با این هدف صورت گرفت که این احزاب برای انتقام دست به اقدام بزنند و با ایجاد جنگ داخلی دیگر مناطق ایران را بترساند و با این جنگ انقلاب را منحرف کند، اما شعور سیاسی این جریان‌ها برنامەی رژیم را خنثی کرد.
در اقدامی دیگر جمهوری اسلامی با کشتار وسیع مردم بی‌دفاع بلوچستان به این امید بود که گروه‌های مسلح و تندرو در آن منطقه سر برآورند و با شروع جنگ در آنجا تبلیغاتی گسترده را با این مضمون که طالبان وارد خاک ایران شده است، ترس سراسری و وضعیت استثنایی ایجاد کند و انقلاب را منحرف کند، حتی می‌توان گفت که حمله به شاه‌چراغ نیز در این راستا صورت گرفت.
بعد از ناامیدی جمهوری اسلامی در رسیدن به اهدافش، ظاهرا رژیم می‌خواهد خود گروهی مسلح با کمک جریان‌های نیابتی خود در کوردستان ایجاد کند تا ارتش را به خیابان‌ها بیاورد، شهرهای کوردستان را موشکباران کند و با ایجاد وضعیتی استثنایی مرکز را از تجزیه بترساند و کوردستان را بە خاک و خون بکشد و طول عمر خود را افزایش دهد.
چیزی که مردم انقلابی باید درک کنند این است که انقلاب و جنگ دو پدیدەی تماما متفاوت هستند، برای انقلاب سلاح لازم نیست چرا کە اسلحە خشونت رژیم را توجیه می‌کند و حقاً ابزار خشونت و سرکوب دولت بسیار بسیار بیشتر از هر حزب و جریانی است، مردم کوردستان باید با روش‌های انقلابی صبورانە در میدان باشند تا خیزش سراسری بە موفقیت می‌رسد.
یادآوری کنم در انقلاب ۵۷ هم حکومت پهلوی مردم را به رگبار بست، تانکها را به خیابان آورد اما این مشتهای گرە کردە مردم بود که پیروز شد، بدون در دست‌گرفتن سلاح! هوشیار باشیم که به دام ایجاد وضعیت استثنایی جمهوری اسلامی نیفتیم.
