آسو منبری

نزدیک بە دو ماه است کە بیشتر شهرهای کوردستان و ایران بە میدان عظیمی از اعتراضات تبدیل شده‌اند، اعتراضاتی کە بی شک ریشە در باورهای غلط و مهم تر از همه ایدئولوژی رژیم آخوندی دارند.

طی چند سال اخیر، اعتراضات بخش قابل توجهی از روند حق خواهی مردم ایران و کوردستان را شامل می‌شد، بنابراین وجود اعتراض و گستردگی آن در شهرهای کوردستان و ایران موضوع تازەای نیست، اما اعتراضات این بار در مقایسە با اعتراضات سال‌‌های گذشتە، تفاوت‌های چشمگیری دارد، از آغاز انقلاب با مرگ دختری کورد توسط گشت ارشاد رژیم تا بە میدان آمدن نسل نو، یا همان دهە ٨٠ و ٩٠ی ها، کە مشخصا در طول سال‌های گذشتە بیشترین تلاش‌ها برای تربیت و آموزش ایدئولوژیک آن‌ها از سوی رژیم با گزافترین هزینە‌ها صورت گرفتە بود، همگی نشان از تفاوت بنیادین اعتراضات این بار است.

در واقع تفاوت بنیادین اعتراضات این بار در مقایسە با اعتراضات گذشتە، گستردگی آن در میان سنین متفاوت جامعه و همچنین اصناف و گروه‌های متفاوت اجتماعی است؛ از سوی دیگر نیز گستردگی جغرافیایی توانستە بە یکی از جنبه‌های مثبت این اعتراضات بدل شود، چرا کە با گستردگی جغرافیایی قدرت تمرکز رژیم و نیروهای سرکوبگرش تقلیل یافتە و توان تمرکز در یک نقطه مشخص را ندارد، البتە نباید این واقعیت را فراموش کرد کە در طول روزهای گذشتە، بیشترین سرکوب‌ها در کوردستان و بلوچستان روی دادە کە بنابر ماهیت جمهوری اسلامی و همچنین موضع مردم کوردستان و بلوچستان نسبت بە رژیم ایران، موضوع تازە و جای تعجبی نیست.

موضوعی کە شاید باید بیشتر مورد توجە قرار بگیرد، حضور زنان و دختران در این خیزش سراسری است؛ در واقع مرگ "ژینا امینی" نقطه آغازی برای کنار گذاشتن ترس و واهمە زنان از رژیم آخوندی شد، اگر پیشتر زنان تنها با رعایت نکردن حجاب مد نظر رژیم ایران در مکان‌های عمومی آن هم بە صورت محدود سعی در مخالفت با این پوشش اجباری را داشتند، اما اینک فاز مبارزاتی خود را تغییر دادە و بە صورت رادیکال‌تر بە ابراز انزجار از رژیم و قوانین زن ستیزش می‌پردازند، زنان برخلاف گذشتە نە بە عنوان اعضای منفعل جامعە، کە بە عنوان اعضای فعال و آغازگر این اعتراضات در میدان مبارزە حضور یافته‌اند، از همین رو حضور زنان باید بە عنوان یکی از مهم‌ترین و قابل تامل‌ترین جنبە‌های این خیزش و وجه تمایز آن از اعتراضات گذشته بە شمار آید؛ البتە این مهم را نیز نباید فراموش کرد کە حمایت مردان و دیگر اقشار جامعە از زنان و دختران توانستە بە موضوع مهمی بدل شود کە در واقع خط بطلانی بر تمامی برنامە‌های رژیم در طول سال‌های گذشتە بود، خط بطلانی بر اندیشە تبعیض آمیز رژیم کە موجب ایجاد تفرقە و در واقع دشمنی ریشەداری در میان زنان ومردان شده بود.

آنچە کە در میانه اعتراضات مردم کوردستان و ایران جالب توجه است، سخنان مسئولان رژیم است، از سویی مردم معترض و انقلابی را اغتشاشگر می‌خوانند و با موافقت ٢٢٧ نمایندە رژیم در مجلس، می‌خواهند بازداشت شدگان انقلاب ژینا را اعدام کنند، از سوی دیگر با گستردگی و شدت هر چە تمامتر بە سرکوب مردم بە ویژه در کوردستان و بلوچستان می‌پردازند و بعدها خبر از افتتاح راه‌آهن زاهدان _ خاش و کارخانە سیمان راسک می‌دهند!

اما نکتە جالب توجه این است کە پس از نزدیک بە دو ماه، محسنی اژه ای رئیس قوه قضائیه رژیم، ازعزم جدی برای مقابله با فساد در تمامی زمینه‌ها سخن می‌گوید! فسادی کە منشا و مبدا اصلی آن خود مسئولان رژیم هستند، چرا کە در طول ٤٣ سال گذشتە از هیچ تلاشی برای غارت و چپاول ثروت مردم فروگذار نکردەاند و در واقع مسبب اصلی تمام مشکلات و بحران‌های موجود در جامعەی ایران و کوردستان خود رژیم و مسئولانش هستند.

سخنان محسنی اژه‌ای در رابطە با عزم جدی برای مقابله با فساد آن هم در شرایط کنونی، در حالی است کە تمام عوامل رژیم در راس فساد سیستماتیک جای می‌گیرند و خود منشا اصلی انواع فساد، رانتخواری و ده‌ها بحران سیاسی و اجتماعی دیگر هستند، اما بە وضوح می‌توان دریافت کە منظور از چنین اظهاراتی بە انحراف کشاندن واقعیتی است کە اینک در جامعه در جریان است.

بنابر اخبار منتشر شدە در طول روزهای گذشتە، میزان آشوب‌ و ناآرامی‌ها در خاورمیانە بەطور چشمگیری کاهش یافتە کە در واقع دلیل اصلی آن، کاهش میزان دخالت‌های رژیم ایران در مسائل کشورهای خاورمیانە و صرف انرژی برای سرکوب‌های داخلی است، از سوی دیگر نیز با شروع اعتراضات و از آغاز انقلاب ژینا تاکنون و با وجود سرکوب‌های شدید و هزینه‌های گزاف معنوی و جانی در شهرهای کوردستان و ایران، میزان امید بە زندگی افزایش یافتە و کمتر اخباری در رابطه با خودکشی‌ها در ایران منتشر می‌شود!

بنابراین باید گفت کە اعتراضات این بار را با وجود تمام هزینه‌ها، می‌توان نقطه عطفی در وضعیت سیاسی و اجتماعی ایران دانست، چرا کە بە وضوح می‌توان گفت کە ایران پس از انقلاب ژینا هیچگاه بە ایران پیش از این انقلاب باز نخواهد گشت، آنچە کە بدیهی است این واقعیت است کە مردم بیش از پیش خواستار سقوط این رژیم و رهایی از چنگال بزرگترین دیکتاتور قرن هستند، از همین رو تمام راه‌های متفاوت مبارزە برای دستیابی بە آزادی و استقلال را با هر هزینه‌ای کە باشد، در پیش می‌گیرند، باشد کە آزادی را برای نسل‌های آیندە بە ارمغان بیاورند.