د. مجید حقی

تصویب قانون تازه در پارلمان استرالیا که به دولت فدرال اجازه می‌دهد نهادهای دولتی خارجی را به‌عنوان «حامی یا عامل تروریسم» در فهرست سیاه قرار دهد، نقطه‌ عطفی تاریخی است. این تصمیم نه‌تنها برای امنیت ملی استرالیا اهمیت دارد، بلکه برای جنبش آزادی‌خواهی کوردستان و تمامی ملت‌هایی که قربانی ترور سازمان‌یافته جمهوری اسلامی بوده‌اند، معنا و ارزش نمادین عمیقی دارد.

استرالیا با این قانون عملا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بازوی نظامی و امنیتی رژیم ایران را در مسیر قرار دادن در فهرست سازمان‌های تروریستی جهانی گذاشت و این تصمیم، پژواک عدالت برای ده‌ها سال خون و رنج ملت‌هایی است که قربانی ماشین ترور تهران شده‌اند، به‌ویژه ملت کورد.

سپاه پاسداران نه تنها ابزار سرکوب داخلی رژیم ولایت فقیه است، بلکه یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های تروریستی دولتی در جهان محسوب می‌شود. برای ملت کورد، این واقعیت تنها یک گزاره نظری نیست؛ تجربه‌ای تلخ و خونین است که از دهه‌ی شصت تا امروز ادامه دارد.

در ١٣ ژوئیه ١٩٨٩، نیروهای سپاه و وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در شهر وین، پایتخت اتریش، دکتر عبدالرحمان قاسملو، دبیرکل حزب دموکرات کوردستان ایران، را در جریان مذاکرات صلح، در یک آپارتمان دیپلماتیک به گلوله بستند.
سه سال بعد، در سپتامبر ١٩٩٢، در قلب برلین، دکتر سعید شرفکندی، جانشین قاسملو، به همراه دو تن از یارانش، فتاح عبدلی و همایون اردلان – در رستوران «میکونوس» ترور شدند. دادگاه آلمان بعدها صراحتا اعلام کرد که دستور این ترور مستقیما از بالاترین سطح نظام ایران صادر شده است.

از آن زمان تاکنون، سپاه پاسداران و نیروهای اطلاعاتی وابسته به آن در خاک عراق، ترکیه و حتی اروپا، ده‌ها فعال، هنرمند و روزنامه‌نگار کورد را ترور کرده‌اند. در جنوب کوردستان (اقلیم کوردستان عراق)، سپاه بارها با پهپاد، توپخانه و موشک مقرهای احزاب کوردستانی را بمباران کرده است؛ از جمله حملات مکرر به کویه، کوسرت، زرگویز و غیرە، که به کشته شدن دها تن از زنان و کودکان پناه‌جو انجامید.

اسناد و شهادت‌های متعددی وجود دارد که نیروهای سپاه حتی از سم و مواد شیمیایی برای مسموم‌کردن مواد غذایی در اردوگاه‌های احزاب کوردستانی استفاده کردەاند.

 

استرالیا و نقطه پایان بر مصونیت ترور دولتی

اکنون، وقتی استرالیا قانون جدید خود را تصویب می‌کند، در واقع به جامعه جهانی می‌گوید: زمان آن رسیده است که دولت‌های تروریست همانند گروه‌های تروریستی محاکمه شوند.

در گزارش رسمی سازمان اطلاعات استرالیا  (ASIO)، ذکر شده است که سپاه پاسداران در پشت صحنه دو حمله آتش‌افروزانه در سیدنی و ملبورن قرار دارد. این حملات با انگیزه‌ی یهودستیزانه و ضددموکراتیک، نشانه روشنی از گسترش فعالیت‌های تروریستی جمهوری اسلامی در قاره اقیانوسیه است.

تصویب «قانون دولت‌های حامی تروریسم» به دولت استرالیا قدرت می‌دهد تا هر نهاد رسمی خارجی، از جمله سپاه پاسداران را، در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار دهد؛ دارایی‌ها و تراکنش‌های مالی آن‌ها را مسدود کند، و همکاری با آن‌ها را جرم اعلام نماید.

برای ملت کورد، این یک پیروزی اخلاقی و تاریخی است؛ زیرا جهان سرانجام به زبان قانون پذیرفت آنچه در کوهستان‌های کوردستان، در اردوگاه‌های پناهندگان و در خیابان‌های اروپا رخ داده، «تروریسم دولتی» بوده است, نه نزاع داخلی، نه اختلاف سیاسی.

از نخستین روزهای انقلاب ٥٧، بعداز فرمان جهاد خمینی علیە مردم کوردستان، سپاه پاسداران مأموریت یافت تا به دستور روح‌الله خمینی «غائله کوردستان» را سرکوب کند. این مأموریت تا امروز ادامه یافته است، با اشکال تازه‌تر و ابزارهای پیچیده‌تر.

- در دهه‌ی ١٣٦٠، سپاه ده‌ها روستا را در شرق کوردستان ویران کرد و هزاران غیرنظامی را در اعدام‌های میدانی کشت.

- در دهه‌های بعد، این سیاست به خارج از مرزها کشیده شد؛ از ترور رهبران کورد در اروپا تا بمباران مکرر اقلیم کوردستان.

- در سال‌های اخیر، سپاه از موشک‌های بالستیک و پهپادهای انتحاری برای هدف‌قراردادن مقرهای احزاب کوردستانی استفاده کرده است، در حالی که دولت اقلیم کوردستان به دلیل ملاحظات سیاسی سکوت کرده است.

همه این‌ها نمونه‌هایی از یک دکترین واحد است: دشمن‌سازی دائمی با ملت کورد و تلاش برای نابودی سیاسی و فیزیکی جنبش آزادی‌خواهی.

آنچه در استرالیا رخ داد، تنها یک قانون نیست؛ بلکە اعتراف رسمی یک کشور دموکراتیک به واقعیتی است که کوردها سال‌ها فریاد زدند: جمهوری اسلامی از ابزار ترور به‌عنوان سیاست خارجی و داخلی استفاده می‌کند.

وقتی استرالیا می‌گوید «سپاه پاسداران عامل یا حامی تروریسم است»، این جمله در گوش ملت کورد پژواکی تاریخی دارد، پژواک خون قاسملو، شرفکندی، و صدها شهید بی‌نام در کوه‌ها و اردوگاه‌های جنوب کوردستان.

از این‌رو، جنبش ملی کوردستان باید این فرصت را تاریخی بداند:

- نخست، به‌عنوان مبنای حقوقی برای پیگیری بین‌المللی جنایت‌های رژیم ایران در دادگاه‌های جهانی؛

- دوم، برای ایجاد اتحاد سیاسی میان نیروهای کوردستانی علیه تروریسم دولتی؛

- سوم، برای جلب حمایت جامعه جهانی در برابر ادامه‌ی حملات پهپادی، موشکی و تروریستی سپاه در خاک عراق و سوریه.

اقدام استرالیا آغاز زنجیره‌ای از تحولات جدید خواهد بود. در کانادا، سپاه از سال ٢٠٢٤ در فهرست تروریستی قرار گرفته است. آمریکا از ۲۰۱۹ همین تصمیم را گرفته بود. اکنون با ورود استرالیا، بلوک تازه‌ای از کشورهای دموکراتیک شکل گرفته که می‌توانند با همکاری امنیتی و اطلاعاتی، فعالیت‌های سپاه در خارج از ایران را متوقف کنند.

در اروپا نیز، این اقدام می‌تواند مانع بزرگ حقوقی را بشکند. پارلمان اروپا بارها از اتحادیه خواسته سپاه را در فهرست تروریستی بگذارد، اما بهانه‌ی فقدان «مبنای قضایی» را مطرح کرده‌اند. اکنون، تصمیم استرالیا و گزارش رسمی ASIO چنین مبنایی را فراهم می‌کند.

به همین دلیل، جنبش‌های مدنی و احزاب کوردستانی باید این تصمیم را در کمپین‌های بین‌المللی خود برجسته کنند، به‌ویژه در گفت‌وگو با پارلمان‌های اروپا و نهادهای حقوق بشری.

 

شکست سیاست انکار

رژیم ایران همواره کوشیده است تا ترورهایش در خارج از کشور را «دروغ مخالفان» یا «تسویه‌حساب داخلی» جلوه دهد. اما حالا، کشوری با اعتبار دموکراتیک و فاصله جغرافیایی بسیار، مستند اعلام کرده که نهاد نظامی رژیم، در عملیات تروریستی نقش داشته است.

این یعنی پایان دوران انکار. همان‌گونه که دادگاه «میکونوس» نقطه عطفی در افشای ترور دولتی جمهوری اسلامی در دهه ۹۰ بود، اقدام استرالیا می‌تواند میکونوس قرن بیست‌و‌یکم باشد؛ نقطه‌ای که جهان دیگر نمی‌تواند چشمانش را بر جنایات سپاه ببندد.

برای ملت کورد و نیروهای سیاسی آن، تصمیم استرالیا بیش از هر چیز، تأییدی است بر درستی مسیر مقاومت و ایستادگی. جهان آزاد، پس از دهه‌ها سکوت، اکنون صدای قربانیان را می‌شنود. ما نه دشمن صلحیم، نه دشمن ایران، ما خواهان آزادی و عدالت برای ملت خود هستیم.

سپاه پاسداران با ترور رهبران صلح‌طلب و آزادی‌خواه کورد، نشان داد که دشمن اصلی‌اش نه جنگ، بلکه آشتی و آزادی است. امروز، استرالیا همان چیزی را گفت که کوردها از دهه‌ها پیش فریاد می‌زدند: جمهوری اسلامی، خود یک رژیم تروریستی است.

اقدام استرالیا در سطح بین‌المللی، گامی بزرگ برای مشروعیت‌بخشی به خواست ملت‌هایی است که سال‌ها قربانی ترور دولتی بوده‌اند. اکنون وظیفه جنبش ملی کوردستان است که از این فرصت برای تشکیل «پرونده بین‌المللی سپاه پاسداران» استفاده کند؛ پرونده‌ای شامل همه جنایات علیه کوردها، از بمباران روستاها و ترور رهبران تا مسموم‌کردن پناه‌جویان سیاسی در جنوب کوردستان.

هر تصمیم حقوقی جهانی، زمانی معنا پیدا می‌کند که ملت‌های قربانی آن را به ابزار عدالت و دادخواهی بدل کنند. استرالیا دروازه را گشوده است، اکنون نوبت ماست که از این مسیر عبور کنیم و ترور دولتی را به میز محاکمه تاریخ بکشانیم.