عمر بالکی

مدتی است موج جدیدی از حملات ناروا و بی‌اساس علیه حزب دموکرات کوردستان ایران به راه افتاده است و برخی گروه‌ها و احزاب با استفاده از عباراتی مانند حزب کلاسیک، کهنه، کوته‌بین، مردد و سردرگم، می‌خواهند چهره‌ای زشت و به دور از واقعیت از تاریخ و امروز حزب دموکرات به جامعه کوردستان نشان دهند و در شرایطی که جمهوری اسلامی در آن گرفتار شده، به جای اتحاد، آب به آسیاب دشمن حقوق کوردها می‌ریزند.

شکل‌گیری حزب و حزب‌گرایی یکی از پدیده‌های دوران رشد دنیای مدرن است و در عصر حاضر در کشورهای پیشرفته و دموکراتیک، حزب مؤثرترین ابزار برای دست‌به‌دست شدن قدرت سیاسی و اداره کشور است. در کشورهای پیشرفته و دموکراتیک، احزاب با یکدیگر برای کسب بیشترین آرای مردم رقابت می‌کنند تا به اوج قدرت برسند. برای این منظور، از طریق تبلیغات خیابانی، برگزاری سمینارها و کنفرانس‌ها و انتشار آن‌ها در رسانه‌های عمومی مانند روزنامه، رادیو و تلویزیون، تلاش می‌کنند تا دیدگاه‌های خود را در مورد موضوعات مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه به نظر شهروندان خود برسانند. این احزاب از این طریق تلاش می‌کنند تا با رأی مردم، رقبای خود را از میدان رقابت به در کرده و شکست دهند تا خود به اوج قدرت اجرایی کشور برسند و برنامه‌های خود را برای آبادانی و توسعه جامعه به اجرا درآورند. اما باید این واقعیت را در نظر داشت که تمام این فعالیت‌های تبلیغاتی در چارچوب قانون پیش می‌رود و هیچ حزبی حق ندارد از این چارچوب فراتر رود و برای پیروزی خود با دروغ و تهمت، اتهامات بی‌اساس به احزاب دیگر وارد کند. زیرا اگر چنین چیزی از هر حزب و حتی افراد صاحب منصب سر بزند، بر اساس شکایت حزب مورد اتهام، آن حزب یا شخصیت مورد بازخواست دادگاه قرار می‌گیرد و به میزان تخلف از قانون مجازات می‌شود که البته در کشورهای پیشرفته و دموکراتیک، این مجازات مستقیماً بر پایگاه مردمی حزبی که با حکم دادگاه مجازات شده تأثیر می‌گذارد.

اما متأسفانه در شرق کوردستان به دلیل حاکمیت نظامی جمهوری اسلامی ایران، هیچ‌یک از احزاب کوردستانی نمی‌توانند به طور آشکار در میان جامعه کوردستان حضور داشته باشند تا در میدان رقابت حزبی، رأی مردم به محک و معیار پایگاه مردمی تبدیل شود، یا در دادگاهی عادلانه، اتهاماتی که متوجه حزب دموکرات کوردستان ایران، رهبران شهید و کادر و پیشمرگه‌های فداکار آن می‌شود، با دلایل محکمه‌پسند و در چارچوب قانون مورد بازپرسی قرار گیرد تا مشخص شود کدام حزب از خط و مشی ملت منحرف شده و به دست‌نشانده طرف‌های مختلف و پاسبان ایدئولوژی ناپایدار تبدیل شده است.

گفته می‌شود حزب دموکرات، حزبی کلاسیک است، به این معنا که کهنه و به‌روز نشده است، بدون آنکه به تاریخ هشتاد ساله حزب دموکرات و مراحل مختلف مبارزاتی آن توجه شود. حزب دموکرات از همان ابتدای تأسیس، به عنوان حزبی مدرن، پیشرو و امروزی پا به میدان مبارزه گذاشته است. پدیده‌هایی مانند دموکراسی، جمهوری، تصمیم‌گیری در تعیین حق سرنوشت، آشنا کردن زنان با حقوقشان، مبارزه با بی‌سوادی، تأسیس چاپخانه و انتشار روزنامه و مجله برای اقشار مختلف جامعه، تأسیس رادیو و سینما، اداره جامعه توسط شوراها و توسعه هویت ملی از طریق ایجاد نمادهای ملی را در سرلوحه کار خود قرار داده و در طول هشتاد سال گذشته، تمام این پدیده‌ها در برنامه و اساسنامه داخلی حزب بازتاب یافته و متناسب با شرایط مبارزه برای تحقق آن‌ها تلاش شده است.

گفته می‌شود که حزب دموکرات کوردستان ایران از راه و روش حزب پیشوا منحرف شده است. متأسفانه کسانی که چنین می‌گویند، کاملاً مشخص است که از روی عدم علاقه به حزب دموکرات این حرف را می‌زنند، وگرنه حداقل یک بار برنامه و اساسنامه حزب را می‌خواندند که با وجود تمام تغییراتی که بر اساس شرایط مبارزه در مراحل مختلف در آن رخ داده، از آن سه اصل (مبارزه ملی، مبارزه برای عدالت اجتماعی و استقرار دموکراسی) که اساس تأسیس حزب دموکرات کوردستان است، منحرف نشده و به آن پایبند است و همزمان در گزارش کمیته مرکزی برای تمام کنگره‌های حزب بر این سه اصل تأکید شده است.

گفته می‌شود حزب دموکرات کوردستان ایران مردد است و حتی به آن تهمت زده می‌شود که عامل برهم زدن مرکز همکاری احزاب کوردستان ایران بوده و همزمان خود را صاحب انقلاب «زن، زندگی، آزادی» می‌دانند. در اینکه هر حزبی آزاد است در مورد پدیده‌های جامعه و تأثیرات آن بر رویدادها و مباحث به نفع خود سخن بگوید، شکی نیست، اما این سخن گفتن و تبلیغ به قیمت حذف و ضربه زدن به تاریخ و پایگاه مردمی یک حزب دیگر زیان‌بار است و در هیچ شرایطی به نفع منافع عمومی جامعه نیست. اگر در این دوران در کوردستان امکان وجود نهادی برای روشن کردن صحت و سقم موضوعات وجود ندارد، مردم کوردستان خودشان دوشادوش احزاب در میدان مبارزه هستند. بنابراین آن احزاب و شخصیت‌ها باید به یاد داشته باشند که مردم و جامعه در مورد سخنان آن‌ها قضاوت می‌کنند و صحت و سقم گفته‌هایشان را می‌سنجند و حکم خود را صادر می‌کنند و این مردم هستند که با شعار و عمل خود، جایگاه و وزن احزاب را در جامعه تعیین می‌کنند. همزمان، کسانی که علیه حزب دموکرات کوردستان و تاریخ آن سخن می‌گویند، متأسفانه این واقعیت را نادیده می‌گیرند که حزب دموکرات در قبال تشکیل هیچ ائتلافی که منافع ملی مردم کورد در شرق کوردستان را حفظ کند و برای به دست آوردن حقوق مردم کورد تلاش نماید، سرسختی نکرده است، بلکه برعکس دیدگاه تکراری این‌گونه افراد، همواره برای تشکیل ائتلاف میان احزاب شرق کوردستان، چه بزرگ و چه کوچک و با ایدئولوژی‌های متفاوت، آماده بوده و هیچ طرفی را برای طرف دیگر کنار نگذاشته و تلاش کرده است ائتلافی شکل بگیرد که اکثریت احزاب شرق کوردستان در آن شرکت داشته باشند. اگر این کوته‌بینی و سردرگمی است، چه تفاوتی با خودبینی و خودبزرگ‌بینی برخی از مسئولان آن احزاب دارد.

از زمانی که حزب دموکرات کوردستان به دست پیشوای شهیدمان تأسیس شد، هشتاد سال می‌گذرد و در طول این هشتاد سال، ده‌ها حزب با ایدئولوژی‌ها و جهان‌بینی‌های متفاوت در عرصه سیاسی ایران و کوردستان ظهور کرده‌اند و حتی در مقطعی از تاریخ به سرعت رشد کرده‌اند، اما در مدت زمان کوتاهی چون ریشه در جامعه ایران و کوردستان نداشته‌اند، از هم پاشیده و به بخشی از صفحات تاریخ احزاب ایران و کوردستان تبدیل شده‌اند. اما حزب دموکرات کوردستان ایران با تمام فراز و نشیب‌ها و دشواری‌های سر راهش، چه در دوران رژیم پادشاهی و چه در دوران رژیم جمهوری اسلامی، حتی برای یک روز هم مبارزان این حزب راه مبارزه آزادی‌خواهانه مردم کورد در شرق کوردستان را رها نکرده‌اند. در تاریخ صد سال گذشته مبارزات مردم کورد، به ویژه در شرق کوردستان، بدون ترس و واهمه می‌توانیم بگوییم که حزب دموکرات تنها حزبی است که از آن راه و روشی که بر اساس آن تأسیس شده، یعنی تأمین حقوق ملی مردم کورد، منحرف نشده و در این راه مبارزه‌ای خونین و دشوار علیه دو رژیم پادشاهی و جمهوری اسلامی ایران داشته است و صاحب هزاران شهید در این راه است و از معدود احزابی است که رهبرانش دوشادوش کادر و پیشمرگه و اعضای خود و مردم کوردستان در سنگر مقدم مبارزه بوده‌اند و هستند و شاهد این مدعا، شهادت ۳۵ نفر از اعضای رهبری حزب است که در میدان مبارزه و سنگر پیشمرگایتی به شهادت رسیده‌اند که در میان آن‌ها سه رهبر شهید «پیشوا، دکتر قاسملو، دکتر شرفکندی» دیده می‌شوند.

راز ماندگاری حزب دموکرات کوردستان ایران این است که از همان ابتدا به عنوان یک ضرورت تاریخی برای آن تشکیل شد که بتواند مبارزه برای به دست آوردن حقوق ملی مردم کورد در شرق کوردستان را تا پیروزی ادامه دهد. حزب دموکرات کوردستان همان‌طور که ذکر شد بر سه پایه مبارزه ملی، عدالت اجتماعی و دموکراسی‌خواهی تأسیس شده است و می‌بینیم و تاریخ شاهد است که در طول هشتاد سال گذشته که حزب دموکرات مراحل مختلفی را پشت سر گذاشته، به این سه اصل پایبند بوده و همزمان تلاش کرده است در هر مرحله از مبارزه بر اساس شرایط و امکانات، برای پیشبرد هر یک از این اصول تلاش کند. به همین دلیل می‌توانیم بگوییم حزب دموکرات تنها حزبی است که در شرق کوردستان و ایران در طول هشتاد سال مبارزه به اهدافی که از ابتدا برای آن ایجاد شده، وفادار مانده است. اما برخی از گروه‌هایی که به ناحق به حزب دموکرات کوردستان ایران حمله می‌کنند، در طول عمر کوتاه خود چندین بار مبانی فکری و ایدئولوژیک خود را تغییر داده‌اند و حتی به تاریخ خود پشت کرده‌اند و از یک حزب چپ ارتدوکس به مسئله ملی پریده‌اند، آن هم به شکلی ناقص. زیرا بین گذشته و حال خود گیر کرده‌اند و با این حال تمام تلاش و کوشششان این است که در این زمینه خود را به سطح حزب دموکرات برسانند و یکی از راه‌هایی که برای هم‌تراز شدن با حزب دموکرات در پیش گرفته‌اند این است که از طریق تبلیغات و تهمت‌های بی‌اساس به حزب دموکرات، به پایگاه مردمی حزب در جامعه شرق کوردستان آسیب برسانند که با اطمینان در این کار موفق نخواهند شد. زیرا در سال‌های ۱۳۵۸-۵۹ که بیش از دو سوم خاک کوردستان منطقه آزاد شده و در دست نیروی پیشمرگه بود، برخی نیروها و جریان‌های سیاسی وجود داشتند که با تمام توان خود در میان مردم کوردستان علیه حزب دموکرات تبلیغ می‌کردند که در آن زمان تلاش می‌کرد جنگ از سوی حاکمان تازه‌به‌قدرت‌رسیده تهران بر کوردستان تحمیل نشود تا مردم کورد در شرق کوردستان بتوانند در فضایی آرام به توسعه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی خود بپردازند، اما آن احزاب، حزب دموکرات را سازشکار می‌نامیدند و تمام خیابان‌های کوردستان را پر از شعار «سازشکار محکوم است» کرده بودند. اما زمانی که جنگ از سوی حکومت جمهوری اسلامی بر کوردستان تحمیل شد، سهم شیر دفاع و مقاومت در برابر سپاه مجهز جمهوری اسلامی ایران به عهده نیروی پیشمرگه حزب دموکرات کوردستان ایران افتاد و مردم کوردستان این را با چشمان خود دیدند و حتی با گذشت زمان طولانی از عدم حضور میدانی پیشمرگه در شرق کوردستان و تلاش زیاد دستگاه‌های رژیم جمهوری اسلامی برای جدایی انداختن میان مردم و حزب دموکرات، در این کار موفق نشد و مردم کوردستان آن پیوند روحی و روانی خود را با حزب دموکرات کوردستان قطع نکردند و می‌بینیم که در ابتدای شروع انقلاب ژینا، خیابان‌های شهرها و شهرک‌های کوردستان پر از شعار «قاسملو قاسملو راهت ادامه دارد» بود و در نوروز خاک‌پوشان، پایگاه مردمی حزب دموکرات به وضوح خود را نشان داد و حتی دستگاه‌ها و افراد رده بالای درون حاکمیت جمهوری اسلامی نیز نتوانستند خود را در برابر پایگاه مردمی حزب دموکرات کوردستان ایران به کری بزنند و به آن اذعان نکنند.

حزب دموکرات کوردستان ایران همواره بر این باور بوده است که قدرت در اتحاد است، به همین دلیل چه در ابتدای تأسیس در سال ۱۳۲۴ با گرد هم آوردن تمام اقشار و طبقات جامعه کوردستان زیر یک چتر، چه در دوران پس از انقلاب ملت‌های ایران، یعنی سال‌های ۱۳۵۷-۵۸ با تشکیل هیئت نمایندگی مردم کورد برای گفتگو با حکومت تازه تأسیس در تهران، و چه در دوران کنونی با تلاش برای تشکیل مرکز همکاری و مرکز گفتگوی احزاب کوردستان ایران، برای این اتحاد تلاش کرده است. اما متأسفانه در هر دوره به دلیل رقابت ناسالم برخی از احزاب و گروه‌ها با حزب دموکرات، این ائتلاف و اتحاد نتوانسته شکل بگیرد، و این تنها و تنها به این دلیل است که آن احزاب و گروه‌ها در این خیال هستند که با بستن تهمت و اتهامات بی‌اساس، پایگاه حزب دموکرات کوردستان ایران را در میان جامعه شرق کوردستان تضعیف کنند و با این کار پایگاه خود را تقویت کنند، یعنی بزرگ شدن خود را در شکستن حزب دموکرات می‌بینند که تاریخ ثابت کرده است این تنها یک خیال خام است و بهتر است به جای شکستن یکدیگر، برای یکپارچگی و هماهنگی در میان خانه کورد در شرق کوردستان تلاش کنیم.