کمال شریفی، زندانی سیاسی کورد، بیش از ۱۷ سال در زندانهای رژیم جمهوری اسلامی بسر میبرد و پرونده او نمونهای آشکار از سرکوب سیستماتیک آزادی بیان و نقض گسترده حقوق بشر است.
وی بهدلیل فعالیتهای روزنامهنگارانه و سیاسی به ۳۰ سال زندان محکوم شده و اکنون بە زندان میناب منتقل شدە؛ انتقال تنبیهی که او را از خانواده و زادگاهش دور کرده و شرایط را دشوارتر ساخته است.
سالها حبس طولانی بدون برخورداری از حقوق اولیه ارتباطی و انسانی، اثرات عمیقی بر سلامت جسمی و روانی شریفی گذاشته است. او نه تنها زندانی سیاسی، بلکه شاهد زندهای بر کارکرد نظام قضایی ایران است که از احکام طولانیمدت برای فرسایش اراده و خاموشسازی صداهای منتقد استفاده میکند.
وضعیت سلامت شریفی بە شدت نگرانکننده است. بر اساس گزارشها، وی دو بار دچار سکته شده و همچنان از دسترسی مؤثر به درمان تخصصی محروم است. محرومسازی پزشکی در زندانهای ایران بارها بعنوان ابزار فشار و شکنجه سفید استفاده شده و نقض فاحش تعهدات بینالمللی است.
حتی حق مرخصی نیز از او سلب شده و دیدار کوتاه با خانواده و حفظ پیوندهای انسانی امکانپذیر نیست؛ اقدامی که خلاف اصول شناختهشده حقوق زندانیان است.
پرونده کمال شریفی، هشدار و فراخوان فوری به سازمانهای حقوق بشری و جامعه بینالمللی است. حبس ۳۰ ساله یک روزنامهنگار صرفا به خاطر عقاید و فعالیت حرفهای، نه عدالت است و نه قانون. تداوم این وضعیت، با توجه به خطرات جدی برای جان او، مستلزم اقدام فوری برای آزادی بیقیدوشرط شریفی است.
