گزارش سالانه "شاخص آزادی بشر" در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد جمهوری اسلامی ایران با قرار گرفتن در رتبه ۱۶۴ از میان ۱۶۵ کشور جهان، همچنان در زمره بستهترین و محدودکنندهترین جوامع جهان از نظر آزادیهای فردی، مدنی و اقتصادی قرار دارد.
این گزارش که بهطور مشترک توسط مؤسسه "کِیتو" و مؤسسه "فریزر" منتشر شده، آزادی را بهعنوان "نبود اجبار و محدودیت تحمیلی" تعریف میکند و با بهرهگیری از ۸۷ شاخص، وضعیت آزادی شخصی، مدنی و اقتصادی کشورها را ارزیابی کرده است.
بر اساس نتایج این ارزیابی، ایران در اغلب حوزههای کلیدی از جمله آزادی بیان و اطلاعات، آزادی تشکل و تجمع، حاکمیت قانون، حقوق زنان و روابط اجتماعی، امتیازاتی بهشدت پایین کسب کرده است.
در این گزارش، ایران در کنار کشورهایی مانند سوریه و ونزوئلا قرار گرفته که با سرکوب آزادیهای مدنی، مداخله گسترده دولت در زندگی شهروندان و فشارهای اقتصادی مزمن شناخته میشوند.
این شاخص همچنین نشان میدهد کشورهایی که در انتهای جدول آزادی قرار دارند، با کاهش رفاه عمومی، افت کیفیت زندگی و تشدید نارضایتی اجتماعی مواجه هستند.
قرار داشتن مستمر ایران در سالیان اخیر در قعر شاخصهای آزادی، بازتاب مستقیم سرکوب گسترده اقلیتهای ملی و مذهبی، بازداشتهای خودسرانه و محدودسازی فعالیتهای مدنی و سیاسی است که رژیم جمهوری اسلامی اعمال میکند.
