مردم روستای "ژریژه" از توابع بخش "ژاوه‌رود" مریوان در چند سال گذشته بدلیل کمبود شدید آب شرب و کشاورزی اقدام به مهاجرت و ترک این روستا کرده‌اند.
"مصطفی رشیدی" دهیار روستای "ژریژه" در این خصوص گفت که این روستا دارای خاک حاصلخیز بوده و شغل اصلی مردم آن نیز کشاورزی می‌باشد، اما بدلیل کمبود آب شرب و کشاورزی مردم این روستا اقدام به مهاجرت می‌کنند.
نامبرده با انتقاد از طرح پمپاژ آب "سیروان" افزود که این طرح چندین سال است که تنها بر روی کاغذ باقیمانده و در صورت اتمام این پروژه مشکلات ما حل خواهد شد.
"خالد جعفری" معاون اقتصادی استاندار سنندج نیز در خصوص پمپاژ آب سیروان گفت که تامین اعتبار ایجاد ایستگاه پمپاژ آب سیروان در توان استان نیست.
نماینده سابق مجلس رژیم در شهرستان مریوان و سروآباد وعده داده بود که برای ٣ هزار هکتار از اراضی این روستا از رودخانه "سیروان" آب مورد نیاز را پمپاژ نماید اما این طرح نیز همانند دیگر وعده‌های مسئولان رژیم هرگز به سرانجام نرسید.
"رشیدی" همچنین سیر مهاجرت از این روستا در بین سال‌های ٨٩ تا ٩١ را بسیار زیاد عنوان کرده که از جمعیت بیش از یک هزار و ٥٠٠ نفری به کمتر از ٢٠٠ نفر رسیده است.
یکی دیگر از مشکلات این روستا، عدم دسترسی به اینترنت می‌باشد که با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی مشاغل و بازگشت اکثر مردم به روستا و شروع فصل جدید تحصیلی، فرزندان روستا از برنامه‌هایی همچون "شبکه شاد" و تحصیل آنلاین محروم شده‌اند.
دهیار روستای "ژریژه" یکی دیگر از مشکلات اساسی مردم روستا را بیکاری و عدم اشتغال زایی معرفی نموده که مردم برای اشتغال مجبور به مهاجرت به شهرستان‌های مجاور و مشاغل کاذب و پرخطری همچون کولبری روی می‌آورند.
