
در حالی که سنندج با دارا بودن ۱۸ سد، از نظر زیرساختهای آبی یکی از استانهای پیشرو تلقی میشود، امروز در آستانه یک بحران تمامعیار قرار دارد؛ بحرانی که نتیجه سالها بیتوجهی، سوءمدیریت و برنامهریزیهای ناکارآمد مسئولان رژیم در حوزه آب است.
در حالی که ۱۸ سد در این استان وجود دارند، بسیاری از آنها با کاهش شدید حجم آب مواجهاند، موضوعی که زنگ خطر جدی برای آینده تامین آب شرب، کشاورزی و حفظ محیطزیست منطقه به صدا درآورده است.
طبق اعلام رسمی آرش آریانژاد، مدیرعامل شرکت آب منطقهای و دبیر کارگروه سازگاری با کمآبی سنندج، وضعیت برخی سدهای استان به مرحله بحرانی رسیده است؛ بهویژه سدهای "سنگ سیاه" قروه و "عباسآباد" بانه که نسبت به مدت مشابه سال گذشته، افتی چشمگیر را تجربه کردهاند.
به گفته او، سد عباسآباد که پارسال ۱۰۰ درصد پر بوده، اکنون تنها ۲۷ درصد از ظرفیت خود را دارد، موضوعی که نشان از یک فروپاشی آرام در منابع سطحی استان دارد.
هماکنون بسیاری از روستاهای استان با قطعیهای مکرر آب روبهرو هستند و کشاورزان نیز از کاهش شدید منابع آبی رنج میبرند و ادامه این روند میتواند موجی از مهاجرت، رکود اقتصادی و تخریب زیستبوم منطقه را در پی داشته باشد.
در شرایطی که مردم هر روز آثار بحران بیآبی را در زندگی روزمره خود لمس میکنند، مسئولان رژیم به جای اتخاذ راهکارهای عقلانی برای حل این بحران، از برخورد قضایی با اخبار جعلی در این خصوص سخن میگویند.
در نبود شفافیت و برنامهریزی کارآمد، بحران آب در کوردستان به تهدیدی چندوجهی و بالقوه تبدیل شده و امنیت غذایی، مهاجرت روستاییان، فرسایش خاک و تخریب محیطزیست تنها بخشی از عوارض آن در آیندهای نه چندان دور است.